Biegunki, bóle brzucha, obecność krwi i śluzu w stolcu – to mogą być objawy choroby Leśniowskiego-Crohna. Choć mogą zaniknąć, nie należy ich ignorować. Choroba Leśniowskiego-Crohna to choroba przewlekła i często nawraca.
Choroba Leśniowskiego-Crohna należy do grupy schorzeń o podłożu autoimmunologicznym, charakteryzujących się nieuleczalnym, przewlekłym stanem zapalnym, zlokalizowanym w obrębie jelita lub innych odcinków przewodu pokarmowego. Jest to choroba, która trwa wiele lat, z okresami naprzemiennych zaostrzeń i remisji, czyli wygaszania objawów. Dotyka niezależnie od wieku. Mogą cierpieć na nią także dzieci.
Choroby genetyczne – które są najczęstsze i najbardziej niebezpieczne? Rodzaje chorób genetycznych
Przyczyny choroby Leśniowskiego-Crohna
Pomimo wieloletnich badań, nie udało się określić przyczyny choroby. Za możliwe uznaje się czynniki genetyczne. Zaobserwowano przypadki rodzinnego występowania choroby Leśniowskiego-Crohna. Wśród innych przyczyn wymienia się infekcje bakteryjne. Uważa się, że w momencie uszkodzenia bariery ochronnej nabłonka jelitowego może dochodzić do kontaktu z antygenami bakteryjnymi i rozwoju reakcji zapalnej. Choroba Leśniowskiego-Crohna może również powstawać pod wpływem stresu. Część badań sugeruje, że może się ona również rozwijać na podłożu innych chorób, takich jak np.: trombocytoza, hiperhomocysteinemia czy dysfunkcja mitochondriów.
Objawy choroby Leśniowskiego-Crohna
Do charakterystycznych objawów choroby należą intensywne bóle brzucha, gorączka, uciążliwe biegunki, którym mogą towarzyszyć krwawienia, uczucie ogólnego osłabienia i utrata łaknienia, zaburzenia wchłaniania, prowadzące do utraty wagi i niedoborów składników odżywczych. Do tego mogą pojawić się zaburzenia wzrostu i rozwoju płciowego w przypadku dzieci, tworzenie się przetok oraz zmian w okolicy odbytu w postaci owrzodzeń, szczelin, ropni lub przetok okołoodbytowych. Objawy są uciążliwe i utrudniają codzienne funkcjonowanie. Dodatkowo nieleczona choroba może prowadzić do anemii, chorób skóry, zapalenia stawów czy chorób wątroby.
Diagnoza choroby Leśniowskiego-Crohna
Aby zdiagnozować chorobę Leśniowskiego-Crohna, należy wykonać badanie z krwi. Zalecanym jest badanie genetyczne oceniające określone mutacje w genie kodującym białko NOD2. Stwierdzono korelację między chorobą Leśniowskiego-Crohna a występowaniem mutacji w genie NOD2. Liczba mutacji wydaje się wpływać na przebieg i obraz choroby. Badanie polega na określeniu statusu nosicielstwa mutacji p.R702W, p.G908R, c.3020insC genu NOD2 (CARD15). Wczesne wykrycie choroby pozwala wdrożyć właściwe leczenie i zmniejsza ryzyko powikłań. Jeśli badanie wykonamy profilaktycznie przy braku jakichkolwiek objawów, a okaże się, że jesteśmy narażeni na tę chorobę, to lekarz może zalecić wdrożenie działań profilaktycznych, w tym odpowiedniej diety.
Pasożyty a przewlekła biegunka – badania, przyczyny i skuteczne strategie zaradcze
Infekcje u kobiet – ile zależy od genów?
