Łuszczyca jest przewlekłym i nawracającym schorzeniem skóry i stawów o charakterze dziedzicznym, dotykającym około 2 procent populacji. Objawia się zmianami na skórze, ale może też zaatakować stawy, wówczas, aby ją zdiagnozować, konieczne jest przeprowadzenie odpowiednich badań.
Z problemem łuszczycy boryka się w naszym kraju około 2 procent populacji. To przewlekła, zapalna choroba skóry. W jej przebiegu występują okresy remisji i zaostrzeń. W związku z tym, że ma wpływ na wygląd, skutecznie obniża samoocenę i może wpływać na samopoczucie.
Przyczyny łuszczycy
Wpływ na powstanie łuszczycy mają liczne czynniki w tym także dziedziczne. Obecność łuszczycy u jednego z rodziców, implikuje 25 procentowe ryzyko rozwoju łuszczycy u dziecka. Ryzyko łuszczycy u dziecka obojga rodziców chorych na łuszczycę wzrasta do 70 procent, natomiast ryzyko łuszczycy u rodzeństwa dziecka chorego na łuszczycę wynosi 20 procent.
Objawy łuszczycy
Objawy łuszczycy mogą pojawiać się w każdym wieku, również u dzieci i niemowlaków, najczęściej jednak dotykają osoby młode, po 20. roku życia. Typowym objawem są wykwity skórne. Przybierają postać płaskich grudek i mogą mieć różną wielkość. Zmiany są łatwo zauważalne i pokryte łuszczącą się skórą. Po zdrapaniu, pojawia się punktowe krwawienie. Najczęściej zmiany chorobowe pojawiają się na kolanach, łokciach, dłoniach, pachach i w pachwinach. Łuszczyca może też objawiać się na paznokciach. Stają się wówczas rozwarstwione i nadmiernie zrogowaciałe. Choroba może też atakować stawy. Wówczas pod względem objawów przypomina reumatoidalne zapalenie stawów.
Łuszczyca – objawy, diagnoza, leczenie
Diagnoza łuszczycy
Łuszczycę diagnozuje się najczęściej na podstawie zewnętrznych objawów. Dla potwierdzenia podejrzenia lekarz może zalecić wykonanie badań z krwi. Przydatnym jest badanie łuszczyca (HLA-Cw6). Identyfikacja genu HLA-Cw6 jest przydatna w różnicowaniu postaci łuszczycy, ale też w odróżnianiu łuszczycy od innych schorzeń autoimmunologicznych. Przydaje się także na etapie leczenia, do monitorowania jego postępów. Zaobserwowano, że antygen HLA-Cw6 jest istotnym markerem genetycznym, często występującym u osób borykających się z tym schorzeniem. Badanie na obecność antygenu HLA-Cw6 daje lekarzowi większą możliwość postawienia trafnej diagnozy i co za tym idzie, rozpoczęcie odpowiedniej terapii. Pozwala też ocenić skalę ryzyka zachorowania krewnych badanego pacjenta. Badanie przydaje się szczególnie w diagnozie łuszczycy stawowej – ta nie daje żadnych objawów na skórze.
Leczenie łuszczycy
Leczenie łuszczycy w przypadku zmian skórnych polega na miejscowym stosowaniu preparatów przeciwłuszczycowych. Jako skuteczną metodę terapeutyczną uznaje się fototerapię, czyli naświetlanie zmian promieniowaniem UVA i UVB. U chorych z łuszczycą ważną rolę odgrywa również prawidłowa pielęgnacja ciała za pomocą dermokosmetyków. Trzeba też pamiętać, że łuszczyca jest chorobą przewlekłą z okresami remisji i zaostrzeniem zmian skórnych.
Reumatyzm – objawy, charakterystyka i leczenie chorób reumatycznych
Choroba Leśniowskiego-Crohna – przyczyny, objawy, diagnostyka i leczenie
O czym może świadczyć strzelanie w kolanie i do kogo zgłosić się z tym problemem?
