Łuszczyca jest przewlekłym i nawracającym schorzeniem skóry i stawów o charakterze dziedzicznym, dotykającym około 2 procent populacji. Objawia się zmianami na skórze, ale może też zaatakować stawy, wówczas, aby ją zdiagnozować, konieczne jest przeprowadzenie odpowiednich badań.

Z problemem łuszczycy boryka się w naszym kraju około 2 procent populacji. To przewlekła, zapalna choroba skóry. W jej przebiegu występują okresy remisji i zaostrzeń. W związku z tym, że ma wpływ na wygląd, skutecznie obniża samoocenę i może wpływać na samopoczucie.

Przyczyny łuszczycy

Wpływ na powstanie łuszczycy mają liczne czynniki w tym także dziedziczne. Obecność łuszczycy u jednego z rodziców, implikuje 25 procentowe ryzyko rozwoju łuszczycy u dziecka. Ryzyko łuszczycy u dziecka obojga rodziców chorych na łuszczycę wzrasta do 70 procent, natomiast ryzyko łuszczycy u rodzeństwa dziecka chorego na łuszczycę wynosi 20 procent.

Objawy łuszczycy

Objawy łuszczycy mogą pojawiać się w każdym wieku, również u dzieci i niemowlaków, najczęściej jednak dotykają osoby młode, po 20. roku życia. Typowym objawem są wykwity skórne. Przybierają postać płaskich grudek i mogą mieć różną wielkość. Zmiany są łatwo zauważalne i pokryte łuszczącą się skórą. Po zdrapaniu, pojawia się punktowe krwawienie. Najczęściej zmiany chorobowe pojawiają się na kolanach, łokciach, dłoniach, pachach i w pachwinach. Łuszczyca może też objawiać się na paznokciach. Stają się wówczas rozwarstwione i nadmiernie zrogowaciałe. Choroba może też atakować stawy. Wówczas pod względem objawów przypomina reumatoidalne zapalenie stawów.

Diagnoza łuszczycy

Łuszczycę diagnozuje się najczęściej na podstawie zewnętrznych objawów. Dla potwierdzenia podejrzenia lekarz może zalecić wykonanie badań z krwi. Przydatnym jest badanie łuszczyca (HLA-Cw6). Identyfikacja genu HLA-Cw6 jest przydatna w różnicowaniu postaci łuszczycy, ale też w odróżnianiu łuszczycy od innych schorzeń autoimmunologicznych. Przydaje się także na etapie leczenia, do monitorowania jego postępów. Zaobserwowano, że antygen HLA-Cw6 jest istotnym markerem genetycznym, często występującym u osób borykających się z tym schorzeniem. Badanie na obecność antygenu HLA-Cw6 daje lekarzowi większą możliwość postawienia trafnej diagnozy i co za tym idzie, rozpoczęcie odpowiedniej terapii. Pozwala też ocenić skalę ryzyka zachorowania krewnych badanego pacjenta. Badanie przydaje się szczególnie w diagnozie łuszczycy stawowej – ta nie daje żadnych objawów na skórze.

Leczenie łuszczycy

Leczenie łuszczycy w przypadku zmian skórnych polega na miejscowym stosowaniu preparatów przeciwłuszczycowych. Jako skuteczną metodę terapeutyczną uznaje się fototerapię, czyli naświetlanie zmian promieniowaniem UVA i UVB. U chorych z łuszczycą ważną rolę odgrywa również prawidłowa pielęgnacja ciała za pomocą dermokosmetyków. Trzeba też pamiętać, że łuszczyca jest chorobą przewlekłą z okresami remisji i zaostrzeniem zmian skórnych.