Łysienie androgenowe stanowi najczęstszą przyczynę utraty włosów zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Choć zdecydowanie częściej zdarza się po okresie dojrzewania, może zacząć się już w wieku nastoletnim. U podstaw problemu leżą najczęściej zaburzenia hormonalne, związane z nadprodukcją androgenów, zwłaszcza pochodnej testosteronu o nazwie dihydrotestosteronu. Sprawdź, jakie są najczęstsze objawy łysienia androgenowego i w jaki sposób radzić sobie z utratą włosów wywołaną DHT!
Czym jest łysienie androgenowe?
Aby skutecznie przeciwdziałać skutkom łysienia androgenowego, musisz wiedzieć, czym właściwie jest ta choroba, co ją powoduje i jakie mogą być następstwa jej bagatelizowania. Androgenowa utrata włosów najczęściej jest konsekwencją zaburzeń na tle hormonalnym, objawiających się stopniową utratą przez mieszki włosowe swoich funkcji, aż do ich całkowitego zaniku. Zaburzenia te prowadzą zatem nie tylko to przejściowej utraty włosów, ale do ich całkowitego i permanentnego zaniku.
Choć łysienie androgenowe zaobserwować można z reguły u osób starszych, należy mieć na uwadze, że pierwsze objawy można zaobserwować już w wieku nastoletnim. Szacuje się, że problem androgenowej utraty włosów spotyka ok. 70% mężczyzn, którzy ukończyli 70. życia i ok. 30% kobiet w podobnym wieku.
Najczęstsze objawy, po których można rozpoznać pogłębiające się łysienie androgenowe to:
- cofająca się linia włosów na czole,
- pogłębiające się zakola,
- przerzedzanie się włosów na czubku głowy.
Niestety, leczenie łysienia androgenowego nie należy do kuracji najłatwiejszych, wymaga również sporo zaangażowania, a także skrupulatnego przestrzegania zaleceń trychologa. Najlepsze rezultaty walki z chorobą możemy osiągnąć, tylko jeśli zostanie ona wcześnie wykryta i nie dojdzie do całkowitego zaniku mieszków włosowych. W przeciwnym wypadku jedynym sposobem, na zagęszczenie dotkniętego łysieniem obszaru, będzie przeszczep włosów.
Jak dbać o włosy, by były zdrowe i piękne?
Jakie są przyczyny łysienia androgenowego?
Niestety łysienie androgenowe jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, oznacza to, że jest najczęściej dziedziczona. Przyczyny jej występowania to aktywność 5-alfa-reduktazy, enzymu znajdującego się w komórkach mieszków włosowych. To za jego sprawą dochodzi do przekształcenia testosteronu w dihydrotestosteron (DHT), powodujący obkurczenie i miniaturyzację mieszków włosowych. Efektem jest oczywiście stopniowe wypadanie włosów, a także ich całkowity zanik. DHT wpływa również na czas trwania fazy wzrostu włosa, znacznie go skracając i wydłużając jednocześnie fazę jego spoczynku.

Niestety łysienie androgenowe jest chorobą postępującą, która z czasem przybierze silniejszą formę niż pogłębiające się zakola. Przyczyny zaburzenia, takie jak nadwrażliwość mieszków włosowych na DHT prowadzą najczęściej do zmian nieodwracalnych. Ostatecznym i jednocześnie najskuteczniejszym sposobem na radzenie sobie z łysieniem androgenowym, jest przeszczep włosów. Polega on na pobraniu odpornych na działanie dihydrotestosteronu mieszków włosowych z obszaru biorczego, znajdującego się najczęściej w okolicach potylicznych głowy, i zaimplementowaniu ich z obszaru dotknięte łysieniem androgenowym. Co ciekawe, raz przeszczepione włosy są całkowicie odporne na działanie DHT, dzięki czemu pozostają na swoim miejscu właściwie już do końca życia.
Łysienie androgenowe — leczenie
Leczenie łysienia androgenowego nie należy do zadań łatwych, czy dających szybkie rezultaty. Niezbędna będzie skrupulatność, spore zaangażowanie, a także cierpliwość, ponieważ uszkodzone za sprawą DHT mieszki włosowe nie łatwo pobudzić z powrotem do pracy. Stymulacja włosów może odbywać się na kilka sposobów, a dokładne leczenie koniecznie należy omówić z lekarzem, który dobierze optymalny zestaw leków i zabiegów, dostosowany do indywidualnych potrzeb i wyników badań.

Należy również pamiętać, że ostateczny wynik leczenia uzależniony jest od stopnia zaawansowania choroby i nie można go przewidzieć. Na najlepsze efekty mogą liczyć osoby decydujące się na przeszczep włosów, u których pełne i co najważniejsze trwałe zagęszczenie następuje już po okresie 12 miesięcy od wykonania zabiegu. W leczeniu łysienia androgenoweg niezwykle istotne jest szybkie działanie i właściwa profilaktyka. Aby nie doszło do postępowania choroby, można posiłkować się zarówno lekami, jak i zabiegami medycyny estetycznej.
Ceramidy – co to takiego i dlaczego warto szukać ich w kosmetykach?
Terapie miejscowe
Jednym z najpopularniejszych sposobów jest stosowanie preparatów o działaniu miejscowym, których podstawę stanowi minoksydyl o różnym stężeniu (2% i 5%). Niestety skutkiem ubocznym stosowania preparatów może być albo czasowa utrata włosów, albo nadmierne owłosienie, również twarzy. Do działań niepożądanych zaliczają się także:
- podrażnienia,
- zapalenie skóry głowy,
- swędzenie,
- pieczenie.
Należy jednak pamiętać, że efekt leczenie nie jest trwały i utrzymuje się jedynie w trakcie jego trwania i maksymalnie do kilku tygodniu po jego zakończeniu.
Leki doustne
Często stosowanym środkiem radzenia sobie z łysieniem androgenowym jest również farmakoterapia z użyciem tabletek z finasterydem. Uniemożliwia on zamianę testosteronu na szkodliwy dla mieszków włosowych DHT, hamując tym samym działania 5-alfa-reduktazy. Niestety również w przypadku leków, efekty terapii utrzymują się jedynie w trakcie jej trwania i mogą ustępić tuż po jej zakończeniu. Do najczęstszych skutków ubocznych wprowadzenia leku zaliczyć możemy zmniejszenie libido i utratę funkcji seksualnych.
Zabiegi wspomagające stymulację włosów
Walkę z łysieniem androgenowym można wspomagać również zabiegami, przeprowadzanymi w profesjonalnych gabinetach trychologicznych. Znajdziemy tam np:
- mezoterapia koktajlami lub osoczem bogatopłytkowym pozyskiwanym z krwi pacjenta,
- terapia światłem LED,
- zabiegi laserowe.
Dzięki nim możliwe jest skuteczne zahamowanie wypadania włosów, a także przyspieszenie ich odrastania. Oczywiście, nieoceniona w walce z poprawę kondycji włosów i skóry głowy jest również właściwa pielęgnacja, dostosowana do indywidualnych potrzeb.
Męskie piersi – hormonalne podłoże ginekomastii i główne przyczyny tego zjawiska