Diagnostyka chorób pasożytniczych wciąż nastręcza wiele trudności. Wynikają one z kilku przyczyn. Przede wszystkim, myląca jest sterylność naszego życia. Wielu osobom wydaje się, że jak mieszkają w dużym mieście i nie bywają zbyt wiele na terenach zielonych, to nic im nie grozi. Drugą przyczyną jest wstyd, bo pasożyty kojarzą się powszechnie z brudem i zaniedbaniem, trudno więc się przyznać nawet przed samym sobą do zakażenia.
Kolejną przyczyną jest problem z diagnozowaniem: pasożyty mają różny okres inkubacji, nie w każdym momencie można je wykryć. Niekiedy trzeba być wytrwałym i przejść kilka tur badań, aby udało się coś stwierdzić.
Niektóre choroby pasożytnicze trzeba zgłaszać do Sanepidu
Obowiązkowo trzeba zgłaszać siedem chorób pasożytniczych. Są to lambioza (giardoza), kryptosporydioza, toksoplazmoza, malaria, włośnica oraz tasiemczyce: bąblowica i wągrzyca. Pozostałe przestały być monitorowane w 2010 roku ze względu na niewielką liczbę wystąpień. Nie mniej nie oznacza to, że nie można na nie zachorować.
Nie ma objawów, które jednoznacznie dawałyby znać o zarażeniu pasożytami. Mogą nam dokuczać: bóle brzucha, nagłe, kilkudniowe biegunki, wzdęcia, zaparcia, nudności, utrata masy ciała, nawet do 20 proc., brak apetytu.
Jak bada się zarażenie pasożytami?
Są trzy metody badań zarażenia pasożytami:
- badania mikroskopowe nad próbką wydzieliny (głównie kału),
- badania z krwi,
- badania molekularne.
Najpowszechniejsze są badania próbki kału. Do pełnego badania należy oddać 3 próbki kału, pobrane w 2-3 dniowym odstępie. Na kale można także wykonać badanie pośrednie, testy immunoenzymatyczne, pozwalające stwierdzić, czy w próbce nie ma antygenów, powstałym w odpowiedzi na obecność pasożyta. Najczęściej wykonuje się je, gdy objawy ewidentnie wskazują na zakażenie, ale badania próbki krwi go nie potwierdzają.
Badanie krwi pozwala na wykryciu w surowicy krwi przeciwciała przeciw danemu pasożytowi. Testy serologiczne na obecność pasożytów są bardzo dokładne, po ich wynikach można nawet określić, w jakiej fazie zarażenia jesteśmy lub stwierdzić już zaleczoną chorobę.
Badania molekularne polegają na wykrywaniu DNA pasożyta w danym materiale, może to być próbka kału, krew lub płyn mózgowo-rdzeniowy czy inna tkanka. Badania te są niezwykle skuteczne, ale ze względu na swoją cenę – rzadko stosowane. Praktykuje się je głównie w przypadku najgroźniejszych pasożytów o dużym stopniu zarażania.
Jak przygotować się do badań laboratoryjnych?
Posiew moczu – na czym polega?
Laboratoryjna diagnostyka odry
Test PAPP-A – na czym polega, kiedy wykonać badanie i jak się do niego przygotować?
