Zaburzenia krzepnięcia krwi objawiają się przedłużającymi się, samoistnymi krwawieniami. Mogą mieć różne przyczyny, ale zawsze są niebezpieczne dla zdrowia.
Zaburzenia krzepnięcia krwi to złożona grupa nieprawidłowości, których charakterystyczną cechą są kłopoty z przedłużającym się krwawieniem np. z ran. Do zaburzeń krzepnięcia zalicza się m.in. skazy krwotoczne i skazy zakrzepowo-zatorowe. Wyróżnia się skazy krwotoczne naczyniowe, skazy krwotoczne osoczowe oraz skazy krwotoczne płytkowe.
Objawy zaburzenia krzepnięcia krwi
W zależności od przyczyny zaburzenia, może się ono różnie objawiać. Wspólnym mianownikiem są nadmierne, nieprawidłowe krwawienia. Mogą pojawiać się samoistnie, a mogą pod wpływem urazu. Krwawienie w takich przypadkach przedłuża się, jest nasilone i uporczywe. Innymi objawami zaburzeń krzepnięcia mogą być krwiaki na skórze, siniaki i wybroczyny, krwawienia z dziąseł czy obfite miesiączki. W związku z tym, że symptomy mogą nie być jednoznaczne, same zaś kłopoty z krzepnięciem – bardzo niebezpieczne dla zdrowia, koniecznie należy wykonać badania laboratoryjne.
Układ krzepnięcia krwi – badania
Najważniejszym badaniem jest PT (INR). Czas protrombinowy (PT) jest parametrem odzwierciedlającym funkcjonowanie zewnątrzpochodnej drogi krzepnięcia. Składa się ona z kaskady czynników: II, V, VII, X i fibrynogenu. Niedobory tych czynników lub obecność substancji wpływających na ich funkcje (np. inhibitorów, przeciwciał, mutacji, doustnych antykoagulanty, heparyna) wpływają na nieprawidłowości w mierzonym czasie krzepnięcia. W celu otrzymywania porównywalnych wyników badań wykonywanych w różnych laboratoriach wprowadzono znormalizowany współczynnik międzynarodowy – INR (ang. International Normalized Ratio), w którym wyrażany jest wynik oznaczenia PT.
Przygotowanie do badania INR i normy INR
Krew do badania INR pobiera się na czczo. Przed badaniem należy unikać nadmiernego wysiłku i stresu. W przypadku pacjentów przyjmujących leki na krzepnięcie: krew należy pobierać rano przed przyjęciem kolejnej dawki. Normy INR wynoszą od 0,8 do 1,2. Wyniki interpretuje się w zależności od tego, czy badany przyjmuje leki, czy nie. Wysoki INR, powyżej 5,0 świadczy o nieprawidłowym przyjmowaniu leków i wymaga pilnej interwencji lekarza. Taki stan może doprowadzić do groźnych powikłań i obfitych krwawień. Niski INR także oznacza niewłaściwe przyjmowanie leków lub zbyt małe ich dawki.
Na niski INR wpływ mogą mieć przyjmowane leki, nawet, co warto podkreślić, suplementy diety. Wpływ na poziom INR może mieć także dieta bogata bądź uboga w witaminę K. INR wzrasta po zjedzeniu jabłek, pomarańczy czy marchewki, spada natomiast po zjedzeniu szpinaku, kapusty, wątróbki czy sałaty. Niski wynik INR powinien być skonsultowany z lekarzem, ponieważ podobnie, jak w przypadku wysokiego poziomu, może grozić niebezpiecznymi powikłaniami.
Jak przygotować się do badań laboratoryjnych
Witamina C – rola w organizmie, nadmiar, niedobór i źródła
Dieta z niskim indeksem glikemicznym – jakie są jej zasady i dla kogo jest adresowana?
Niedobory witamin – rozpoznawanie objawów i profilaktyka
Czym jest hiperwitaminoza, kiedy może wystąpić i jakie są jej objawy?
